Wandelclub
Paul Gerard Beringen
Op deze pagina publiceren we geregeld een artikel
dat in ons clubblad werd opgenomen.
Dit clubblad verschijnt driemaal per jaar.
Verslag wandeling Isle of Raasay (nabij Isle of Skye)
Tekst & foto's: clubleden Nicole en Guy
Op 15 juni 2023 verlieten we na het ontbijt de camping in Edinbane op Isle of Skye (Schotland) om veertig kilometer verderop haar kleinere zusje Isle of Raasay te gaan ontdekken en we baseerden ons daarbij op een tip in de Michelingids. Isle of Raasay ligt tussen het eiland Skye en het Schotse vasteland.
Om 11.25 uur zouden we in het haventje van Sconser een veerboot kunnen nemen naar het voornoemde eilandje. Hoewel ook enkele auto’s op deze veerboot konden, hadden we eerder al besloten om onze wagen niet mee naar het eiland te nemen, omdat er niet al te veel wegen op Raasay zijn, die dan bovendien ook nog smalletjes zijn. Als we de boot van 11.25 uur zouden missen, zouden we wel pas om 13.00 uur kunnen oversteken.
Via het stadje Portree en het dorpje Sligachan reden we vlot naar Sconser, waar we meer dan een half uur voor vertrek van de veerboot arriveerden. Het was niet duidelijk of we onze tickets al dan niet op de boot konden of moesten kopen, dus vroegen we het aan iemand van het naburige caféetje en het bleek dat we voorlopig enkel tickets op de veerboot zelf konden aanschaffen. Normaal zou het ook online gekund hebben, maar die optie ging (voorlopig) nog niet.
Na ongeveer tien minuten zagen we de veerboot terugkeren van het eiland en nog eens tien minuten later meerde die aan. Nadat eerst alle voertuigen en daarna ook alle voetgangers ‘gelost’ waren, mochten we aan boord gaan. Goed vijf minuten later vertrokken we al voor de overzet van 25 minuten. Op de boot moesten we inderdaad onze tickets kopen, maar we konden wel met de kaart betalen.
► Zicht op de veerboot en op Isle of Raasay
vanaf de aanlegsteiger van Sconser
De ‘bootsman’ vroeg van waar we afkomstig waren en vroeg daarna zelfs of we Vlaams- of Franssprekend waren. Toen hij vernam dat wij uit Vlaanderen kwamen, zei hij na het afronden van de betaling: “Dank u wel” en “Alstublieft”! Leuk toch? Een ticket voor een enkele overtocht kostte £ 2.10 (ongeveer € 2,40) per persoon.
De oude pier, waarvan sprake in ons artikel, werd in 2010 vervangen door een nieuwe pier iets verderop. Toen we van de boot kwamen, begonnen we meteen aan de wandeling, die ik – gebaseerd op een wandeling uit ‘100 Walks in Scotland’ – uitgetekend had en op de wandel-gps had gezet. Volgens een infobord zou deze wandeling met de classificatie ‘strenuous’ of inspannend zijn, al zou zij wel maar 4,5 kilometer lang zijn.
Het langwerpige eiland Raasay wordt maar weinig bezocht en telt zelf maar een 200-tal bewoners. Op zondag valt het leven op dit eilandje zo goed als helemaal stil, aangezien er slechts een drietal overzetten op zondag voorzien zijn. Je kan op het eilandje ook overnachten, maar het is vooral een wandel- en fietseiland waarbij de wandelaars en fietsers toch vooral op één en dezelfde dag komen en terugkeren naar het grotere eiland Skye. Op het eiland rijdt geen enkele bus en er is geen benzinestation. De meeste tochtgenoten van onze overzet gingen overigens meteen te voet naar de distilleerderij (whisky en gin) voor een bezoek.
De meest bekende inwoner van het eiland was ongetwijfeld Calum MacLeod (1911-1988). Hij was onder meer postbode op het eiland, maar schreef vooral geschiedenis door het bouwen van een weg. Na tientallen jaren ijveren voor een weg aan de noordkant van het eiland, zonder succes overigens, besloot Calum MacLeod om zelf een weg aan te leggen ter vervanging van een oud en smal voetpad. Op ongeveer tien jaar tijd, tussen 1964 en 1974, bouwde hij een 2,8 kilometer lange weg met als enige hulpmiddelen een schop, een houweel en een kruiwagen! Pas enkele jaren na voltooiing werd die weg uiteindelijk goedgekeurd door de gemeente!
Na een korte helling waarbij we de kustlijn verlieten, moesten we een tweehonderdtal meter over een rustig straatje om daarna te beginnen aan een flinke bergop. Hier waren ook de (steek)insecten van de partij en echt lang blijven stilstaan was niet aan te raden. Bovendien waren we (weer) aan het wandelen op het middaguur en kregen we de zon en 31 graden cadeau… het regent dus zeker niet altijd in Schotland!
Het eerste deel van de wandeling volgde de kustlijn en bood daarbij zeer mooie uitzichten op het eiland zelf, maar ook op het naburige Isle of Skye. Via smallere paden, die in het begin langzaam stegen, wandelden we in een puur natuurlijke omgeving. Zeearenden, die je hier met wat geluk zou kunnen spotten, zagen we niet, maar we wandelden regelmatig tussen de vele schapen en zagen van dichtbij een reiger en andere kwetterende vogels. Ook passeerden we een mooi zandstrandje.
Na de helling volgde een lange, langzame afdaling langs een verhard wegje en toen kwamen we uit aan de distilleerderij. Nicole had echter gelezen dat er verderop een hotel was waar wandelaars in het bijhorende café welkom waren. Dus gingen we daar op het terras genieten van een lekkere cappuccino, vergezeld van een stuk Lemon Drizzle Cake, vooraleer verder te wandelen naar de iets verderop gelegen veerhaven. Daar stapten we even later op de veerboot van 14.30 uur, die ons terugbracht naar het ‘grote’ eiland Skye.
Zoals de Michelingids al aangaf, is het eilandje Raasay een ‘vergeten’ eiland en dat is niet terecht. Bij een koelere temperatuur hadden we ongetwijfeld voor een langere wandellus gekozen, maar dan hadden we wellicht rekening moeten houden met het halen van de laatste overzet… of op het eiland moeten overnachten! Tijdens deze wandeling deden we precies 5,86 km en ze was voor ons zeker niet zwaar of heel inspannend. Het was een heel andere wandeling dan die we op het grotere eiland Skye deden, maar het was zeker de moeite waard, vooral door de zeer mooie uitzichten op het eiland en de omgeving!
Het Raasay House Hotel waar we op het terras even gingen genieten van iets lekkers in afwachting van de veerboot.
