Op deze pagina publiceren we geregeld een artikel

dat in ons clubblad werd opgenomen. 

Dit clubblad verschijnt driemaal per jaar.

Onderstaand artikel verscheen nog niet in het clubblad!

Deze luswandeling van 14,5 kilometer haalden we uit de Rother-wandelgids Harz.  De wandeling startte aan de ruime parking aan de Stieglitzecke, gelegen op een hoogte van 800 meter en bracht ons in het hoogland van de Ackerkam.  Aangezien hierbij slechts een 200 meter hoogteverschil moest overwonnen worden, gold het als een makkelijke wandeling.

De autorit vanaf de camping in Göttingerode (Bad Harzburg) naar de startplaats Stieglitzecke, iets ten zuiden van Altenau, ging door het mooie Okertal en over een bochtig parcours. Leuk meegenomen dus!

Vanaf de parking vertrekken meerdere wandelingen, maar wij hadden op de camping al gekozen voor deze variant naar de Hanskühnenburg via de Ackerstraße.  We gebruikten als basis de gpx van de wandelgids, maar op basis van de beschrijving in deze wandelgids is de wandeling zeker ook goed zonder gps te doen, mede doordat er geregeld duidelijke wegwijzers staan.

Het eerste deel ging over een deel van het langeafstandspad E6 en was in deze fase met een X gemarkeerd.  De langeafstandswandelaars vinden hier aan de start ook een schuilhut met de naam Magdeburger Hütte.  Door het afsterven van, vooral, sparren ging het eerste deel van de wandeling over een bosbouwweg en was het uitzicht op de bruine of afgestorven bomen niet zo een leuk gezicht.  Naast de dode bomen begonnen intussen wel al loofbomen, zoals berken, te groeien.  Dit deel van de wandeling vonden we dan ook niet zo mooi, ook al omdat we over een nogal brede bosweg en veel rechttoe-rechtaan moesten wandelen.

Op het terras raakten we in gesprek met een voormalige Oost-Duitser en we bleven er langer ‘plakken’ dan voorzien was.  Na het gesprek en de rustpauze klommen we via de trap in de toren van de herberg naar de bovenste verdieping en kregen daar mooie vergezichten te zien. 

Daarna was het tijd om de wandeling verder te zetten en die ging meteen over een pad dat bestond uit grote en kleinere rotsblokken, met daartussen fijne steentjes.  Hierdoor was het oppassen voor ‘uitschuivers’ en het was geen overbodige luxe om onze meegebrachte wandelstokken te gebruiken als extra steun. We passeerden meteen al de Goldenkerklippe, vanwaar we alweer mooie uitzichten kregen op de omgeving, al waren de bruine sporen van afgestorven sparren in dit beeld toch weer een beetje spelbreker!

Aan de ongeveer drie kilometer verderop gelegen driesprong met de naam Auerhahnplatz stopten we even en aten we op een zitbank onze meegebrachte picknick op.  De naam Auerhahnplatz verwijst naar de vroegere grote auerhoenderenpopulatie in deze regio.  Toen dit gebied werd ingelijfd in het Nationale Park van de Harz werden ook deze schuwe vogels weer uitgezet.  De eerlijkheid gebiedt ons te zeggen dat we er niet ééntje hebben kunnen spotten…

Ook van hier hadden we weer mooi zicht op de omgeving, onder meer op het Sösetal en na deze rustbank wachtte ons nog de geleidelijke klim over de Reitstieg naar de parking.  Met een hoogteverschil van 80 meter dat over een afstand van 4,5 kilometer moest overbrugd worden, was dit zeker geen probleem.  Dit laatste stuk ging over mooie bospaden, de ene al wat breder dan de andere.  Daardoor was het tweede deel, van de Hanskühnenburg tot de Stieglitzecke, door zijn verscheidenheid toch wel een stuk mooier dan de bosbouwweg in het begin van de wandeling. 

Tijdens de ganse wandeling kwamen we, behalve aan de herberg, maar sporadisch een wandelaar tegen en daardoor konden we volop genieten van de rust, de kwetterende vogels en de rondfladderende vlinders.  Ook de mooie wolkenformaties tijdens de ganse wandeling en de temperatuur van 22 à 23 graden waren zeker een pluspunt.

▲ Foto: onze rustpost op Hanskühnenburg